Nareszcie! Okropnie było w tym dusznym bloku. Po powrocie na działkę zaległam pod kocimiętką. Roślinna odtrutka dobrze mi zrobiła.
Nawet późnym wieczorem korzystałam z jej ożywczej mocy.
Co prawda mówią, że to koci „narkotyk”, ale... czego to ludzie nie mówią. My zaś koty swoje wiemy. Najlepszy dowód, że Luśka też gustuje.
Jak już się do woli nawąchała, umościła się w koszyczku, notabene moim, ale wspaniałomyślnie odstąpiłam.
No i zdążyłam na zbiory gigantusów cukinii.
I co najważniejsze, zdążyłam na podziwianie naszych lilii. Co prawda ich zapach niezbyt mi odpowiada (zdecydowanie wolę kocimiętkę), ale piękno też się liczy.
Pozostańcie w zdrowiu i zażywając odpoczynku uważajcie na siebie!
OdpowiedzUsuńKociarz
Uważam, że kocimiętka jest bardzo dobra, tylko rodzice twierdzą, że mi po niej odbija. No ale ludzie nie znają się na wszystkim, czasami my, koty, wiemy po prostu lepiej. Pozdrawiam Was znad morza :)
OdpowiedzUsuńKoszyczek kozacki! :D
OdpowiedzUsuń